Jaarlijks op 11 november viert Polen haar onafhankelijkheidsdag. Sinds de Poolse Delingen (er waren er drie Delingen, de laatste was in 1795) is Polen van de kaart van Europa voor 123 jaar verdwenen. Het land werd verdeeld tussen Oostenrijk-Hongarije, Pruisen en Rusland. Toen Oostenrijk-Hongarije na de Eerste Wereldoorlog uiteen viel, Duitsland zware verliezen leed en Rusland in een burgeroorlog lag tussen de supporters van de tsaar en de communisten, greep Józef Piłsudski zijn kans en verklaarde Polen op 11 november 1918 onafhankelijk. Hierbij hielpen de zogenaamde Veertien Punten van de Amerikaanse president Woodrow Wilson. De Poolse ‘zaak’ was nummer 13 op deze lijst. Het feest wordt op een grote schaal in het hele land op verschillende manieren gevierd: met toespraken van politici, ceremonies of parades van soldaten. De belangrijkste militaire parade wordt gehouden op het Piłsudski-plein in de hoofdstad Warschau. De onafhankelijkheidsdag is een officiële vrije dag in Polen. Er wordt ook een krans gelegd bij het graf van de onbekende soldaat door de Poolse president.
Sinds 10 jaar wordt nog een ander evenement georganiseerd, namelijk de onafhankelijkheidsmars in Warschau. Deze mars is opgericht door een onafhankelijke vereniging van de Poolse patriotten. Hun missie is (zoals op hun site vermeld) om de jonge mensen op te voeden in de geest van liefde voor God en vaderland. In 2010 ontstond een idee bij de Poolse patriottische organisaties om één gezamenlijke, landelijke mars te organiseren. In de voorgaande jaren werden dergelijke marsen in verschillende steden georganiseerd maar op een veel kleinere schaal. Er werd besloten dat het tijd werd om de krachten te bundelen. En zo ontstond één van de grootste patriottische marsen in Europa georganiseerd door de Poolse Vereniging van de Onafhankelijkheidsmars. Deze optocht wordt druk bezocht door de Poolse families vanuit het hele land en ook vanuit het buitenland, zoals Hongarije of Slovakije. In de wit-rode zee van de Poolse vlaggen zie je af en toe een andere vlag.
De media in het buitenland berichten echter elk jaar ongeveer hetzelfde: extreem rechts marcheert, op komst van extreem rechts in Polen en nog veel andere bijvoeglijke naamwoorden. De media verspreiden steeds dezelfde leuken over Polen. Maar hoe is het in het echt? Hieronder vind je drie verslagen van drie youtubers.
Dus wat is het eigenlijk het probleem? Wat is er hier aan de hand? Waarom zijn de westerse media zo negatief over de onafhankelijkheidsmars in Warschau?
De westerse media creëren een negatief beeld van Polen sinds de regerende partij Recht en Rechtvaardigheid in 2015 aan de macht kwam. Deze berichtgeving is voornamelijk bedoeld voor de Polen zelf, die ontmoedigd moeten worden om in de toekomst voor conservatieve partijen te gaan stemmen. Het doel van dit sort negatieve rapportages is om humeur van de Polen de bederven en hen te waarschuwen dat, ondanks een bloeiende economie, niemand de Polen leuk vindt. En hebben de westerse media pessimisme of erger zelfs depressie bij de Polen veroorzaakt? Hoe moeten de Polen eigenlijk leven in een complete afzondering van de politieke correctheid, in een katholieke bevolking met normen en waarden? De laatste verkiezingen bewezen dat de Polen niet van plan zijn om te luisteren. Hoewel jonge Europeanen zich van het christendom afzonderen, zijn de Poolse jongeren daarentegen de meest religieuze generatie op het Europese continent. Tevens moet ik vermelden dat de betrokkenheid bij de kerk daalt onder de Poolse jeugd.
Maar de negatieve mening verspreid de media en door Soros gefinancierde NGO’s heeft weinig te maken met de mening van burgers van de individuele EU-landen. Het toerisme in Polen groeit, niet alleen omdat Polen een prachtig land is, ook omdat de toeristen zich veilig bij ons voelen. Het is de politieke establishment, die de Polen niet mag. Die voelt zich bedreigd voornamelijk door de Poolse katholieke patriotten.
