Een zucht van opluchting, het geluid van een toetsenbord dat na maanden stilte weer tot leven komt, en het besef: het is tijd. Hallo daar, lieve lezer. Ja, het is echt waar… ik ben er weer.
Er is geen elegante manier om het te zeggen, dus ik ga er maar recht voor: het is hier stil geweest. Heel stil. De maanden zijn voorbijgevlogen, de seizoenen zijn veranderd, en deze blog bleef in een hoekje staan wachten, een beetje stoffig maar vol potentie.
Misschien heb je je afgevraagd waar ik was. Misschien was je me allang vergeten (geen probleem, hoor, ik vergeet mezelf soms ook!). Maar voor wie het wil weten: ik ben niet op wereldreis geweest. Ik heb geen spectaculaire carrièreswitch gemaakt. Het leven gebeurde gewoon. En soms betekent dat: even uit-ademen. Even uit-zoeken.
Dus hier ben ik dan. Met frisse moed (en een berg ideeën die ik stiekem heb opgeschreven in mijn telefoonnotities). Ik kan geen grandioze beloftes doen over een perfect schema, want het leven blijft leven. Maar ik kan wel beloven: ik kom terug met intentie. Met verhalen die ertoe doen. Met vragen die blijven hangen.
Bedankt dat je er nog bent. Of dat je nu pas binnenwandelt: welkom! Ik ben benieuwd hoe het met jóú is. Wat heeft de afgelopen maanden jouw aandacht getrokken? Waar ben je naar op zoek? Laat het me vooral weten in de reacties – laten we dat gesprek maar weer opstarten
